پسر کوچکی وارد مغازه ای شد، جعبه نوشابه را به سمت تلفن هل داد و بر روی جعبه رفت تا دستش به دکمه های تلفن برسد و شروع کرد به گرفتن شماره.

مغازه دار متوجه پسر بود و به مکالماتش گوش می داد.
پسرک پرسید: خانم، می توانم خواهش کنم کوتاه کردن چمن های حیاط خانه تان را به من بسپارید؟
زن پاسخ داد: کسی هست که این کار را برایم انجام می دهد !
پسرک گفت: خانم، من این کار را با نصف قیمتی که او می دهد انجام خواهم داد!
زن در جوابش گفت که از کار این فرد کاملا راضی است.
پسرک بیشتر اصرار کرد و پیشنهاد داد: خانم، من پیاده رو و جدول جلوی خانه را هم برایتان جارو می کنم. در این صورت شما در یکشنبه زیباترین چمن را در کل شهر خواهید داشت.
مجددا زن پاسخش منفی بود.
پسرک در حالی که لبخندی بر لب داشت، گوشی را گذاشت.
مغازه دار که به صحبت های او گوش داده بود به سمتش رفت و گفت: پسر…، از رفتارت خوشم آمد؛ به خاطر اینکه روحیه خاص و خوبی داری دوست دارم کاری به تو بدهم.
پسر جواب داد: نه ممنون، من فقط داشتم عملکردم را می سنجیدم.
من همان کسی هستم که برای این خانم کار می کند

آیا ما هم میتوانیم چنین خود ارزیابی از کار خود داشته باشیم؟

اگه دقت کرده باشید چند وقتیه که با ورود پوششی به نام ساپورت  بین زنان و دختران عزیز و با عفت کشورمون متاسفانه بعضی از دختران و زنان بدون هیچ تحقیق و بررسی مبادرت به استفاده از این پوشش یا بهتر بگم بدپوششی میکنن. در مقابل این اتفاق هر روز از گوشه و کنار خبر از برخورد یا طرح های بازدارنده نهاد ها و  ارگان های مختلف میرسه که بعضی از اونها خوب و قابل دفاع و بعضی هم چندان جالب به نظر نمیرسه …

بهرحال هر انسانی چه زن چه مرد باید برای نوع رفتار و پوشش خود در سطح جامعه مسائلی را درنظر داشته باشه چرا که همه ی ما در قبال زندگی همدیگه مسئولیم و تاثیر گذار…

گاهی شاید با یه حرف …

چند سال پیش، آی بی ام تصمیم گرفت که تولید یکی از قطعات کامپیوترهایش را به ژاپنیها بسپارد.

در مشخصات تولید محصول نوشته بود سه قطعه معیوب در هر ۱۰۰۰۰قطعه ای که تولید می شود قابل قبول است. هنگامیکه قطعات تولید شدند و برای آی بی ام فرستاده شدند، نامه ای همراه آنها بود با این مضمون

"مفتخریم که سفارش شما را سر وقت آماده کرده و تحویل می دهیم.

برای آن سه قطعه معیوبی هم که خواسته بودید خط تولید جداگانه ای درست کردیم و آنها را فراهم ساختیم

امیدواریم این کار رضایت شما را فراهم سازد."

همیشه حرفا و کارهای خوب رو آدمای خوب نمی زنن و انجام نمی دن گاهی میشه از یه حیوان یا پرنده هم چیزی آموخت...

یه روز یه دختر با حجاب می ره دانشگاه

یکی از دوستای  بی حجابش می خواد مسخرش کنه

می گه تازه گی ها  دیوانه ها خودشون رو جلد می کنند

همه می خندند دخترباحجاب در جوابش می گه

تا حالا دیدی رو پیکان 48 چادر بکشن؟

این بار هم می خندند اما این بار....

ماهواره آمد......عزت رفت...
دروغ آمد.......اعتماد رفت...
موبایل آمد.......صله رحم رفت...
بهره و سود آمد.......برکت رفت...
ترانه و موسیقی آمد.......تلاوت قرآن رفت...
بی حجابی آمد.......حیا رفت...
                          . . .
                          . . .
           

این عکس مربوط به یکی از شبکه های اجتماعییه که دوستان به اشتراک گذاشته بودند...

تنها توضیحی که می تونم بدم اینه که مشکل از آمدن نیست مشکل از چگونه و چه زمان آمدنشه

مسئولین ما هنوز هنوز یاد نگرفتن قبل از امدن چیزی آموزش لازم و طریقه درست استفاده از اونو به مردم یاد بدن و ما هم یاد نگرفتیم که میشه از بدترین چیزا هم استفاده درستی کرد...

تو هرچه می خواهی باش ، اما ... آدم باش !!!
چقدر نشنیدن ها و نشناختن ها و نفهمیدن ها است كه به این مردم،
آسایش و خوشبختی بخشیده است !!!


مگر نمی دانی بزرگ ترین دشمن آدمی فهم اوست؟
پس تا می توانی خر باش تا خوش باشی.


امروز گرسنگی فكر ، از گرسنگی نان فاجعه انگیزتر است .

برای خوشبخت بودن ، به هیچ چیز نیاز نیست جز به نفهمیدن !


" دکترشریعتی "

فقرای امروز لزوماً ندارها نیستن...
فقرای امروز پایین شهری ها نیستن...
فقرای امروز همانهایی هستن که بی فکر زندگی می کنن و چقد سخته تحمل آنچه می کنن و به نمایش می زارن...

به دنبال خدا نگرد
خدا در بیابان های خالی از انسان نیست
خدا در جاده های تنهای بی انتها نیست
به دنبالش نگرد

خدا در نگاه منتظر کسی است که به دنبال خبری از توست
خدا در قلبی است که برای تو می تپد
خدا در لبخندی است که با نگاه مهربان تو جانی دوباره می گیرد

خدا آنجاست
در جمع عزیزترینهایت
خدا در دستی است که به یاری می گیری
در قلبی است که شاد می کنی
در لبخندی است که به لب می نشانی
خدا در بتکده و مسجد نیست
گشتنت زمان را هدر می دهد
خدا در عطر خوش نان است
خدا در جشن و سروری است که به پا می کنی
خدا را در کوچه پس کوچه های درویشی و دور از انسان ها جست و جو مکن
خدا آنجا نیست

او جایی است که همه شادند
و جایی است که قلب شکسته ای نمانده
در نگاه پرافتخار مادری است به فرزندش
در نگاه عاشقانه زنی است به همسرش
باید از فرصت های کوتاه زندگی جاودانگی را جست

زندگی چالشی بزرگ است
مخاطره ای عظیم
فرصت یکه و یکتای زندگی را
نباید صرف چیزهای کم بها کرد
چیزهای اندک که مرگ آن ها را از ما می گیرد
زندگی را باید صرف اموری کرد که مرگ نمی تواند آن ها را از ما بگیرد
زندگی کاروان سرایی است که شب هنگام در آن اتراق می کنیم
و سپیده دمان از آن بیرون می رویم
فقط یک چیزهایی اهمیت دارند
چیزهایی که وقت کوچ ما، از خانه بدن، با ما همراه باشند
همچون معرفت بر الله و به خود آیی

دنیا چیزی نیست که آن را واگذاریم
و با بی پروایی از آن درگذریم
دنیا چیزی است که باید آن را برداریم و با خود همراه کنیم
سالکان حقیقی می دانند که همه آن زندگی باشکوه هدیه ای از طرف خداوند است
و بهره خود را از دنیا فراموش نمی کنند
کسانی که از دنیا روی برمی گردانند
نگاهی تیره و یأس آلود دارند
آن ها دشمن زندگی و شادمانی اند

خداوند زندگی را به ما نبخشیده است تا از آن روی برگردانیم
سرانجام خداوند از من و تو خواهد پرسید:


آیا "زندگی" را "زندگی کرده ای"؟

کاش ما هم چیزی نمی فهمیدیم؟؟؟...

چند سال قبل در جریان بازیهای پارالمپیک در سیاتل آمریکا، 9 نفر از شرکت کنندگان که عقب مانده ذهنی بودند، پشت خط مسابقه قرار گرفتند.

با شنیدن صدای تپانچه حرکت کردند و با آنکه قادر نبودند سریع بدَوَند، تلاش خود رامی کردند. ناگهان مچ پای یکی از شرکت کنندگان پیچ خورد و دخترک دو سه غلطی زد و به گریه افتاد.

وقتی هشت نفر دیگر صدای گریه را شنیدند ایستادند و به عقب برگشتند. یکی از آنها که مبتلا به سندروم دان(عقب ماندگی شدید) بود خم شد و دختر گریان را بوسید و گفت: این دَردِت رو تسکین میده؟

سپس هر 9 نفر بازو در بازوی هم انداخته و قدم زنان به پایان خط رسیدند.و در واقع همه آنها اول شدند. تمام ورزشگاه به پا ایستادند و 10 دقیقه برای آنها کف زدند

کاش ما هم چیزی نمی فهمیدیم....

برعکس فلش مموری ها که روز به روز کوچکتر می شوند و پرظرفیت تر

بعضی آدم ها روز به روز بزرگتر می شوند و بی ظرفیت تر

اکبرعبدی می‌گوید: یک روز سر سریال بودیم. هوا هم خیلی سرد بود.